13 Μαΐ 2008

1 ΛΕΠΤΟ ΜΟΝΟ ΦΤΑΝΕΙ......

Εχθές το μεσημέρι πήγα όπως κάθε μέρα να πάρω τον μικρό από το νήπιο. Μόλις βγήκαμε από την πόρτα όπως κάθε φορά πήρε το δρόμο προς τα κάτω από το πεζοδρόμιο κι εγώ τον φώναζα να έρθει κοντά μου για να στρίψουμε για το σπίτι. "Ελα μικρέ μου, μη τρέχεις", ξανά "Ελα αγορίνα μου να φύγουμε". Με κοίταξε και συνέχισε. Δεν ήταν πολλά τα μέτρα που μας χώριζαν. "Μικρέ θα φύγω, έλα" αυστηρά αυτή τη φορά. Κι εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά αντί να γυρίσει σε μένα όπως πάντα αποφασίζει να πάρει φόρα και τρέχοντας να περάσει ανάμεσα από δύο παρκαρισμένα αυτοκίνητα και να βγει στο δρόμο. Όμως εκείνη την ίδια στιγμή κατέβαινε ένα αυτοκίνητο μεγάλου μεγέθους και έφτανε σ'εκείνο το σημείο που έβγαινε ο μικρός.
Ούρλιαξα ξεριζώνοντας την καρδιά μου, την ψυχή μου, το είναι μου. Αυτό το παραμορφωμένο "ΜΗ" που βγήκε από το στόμα μου προκάλεσε την επιτόπια στροφή του μικρού που βρέθηκε παράλληλα στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο να τρέχει σε μένα και το σταμάτημα του κινούμενου οχήματος που για καλή μας τύχη ο οδηγός είχε ανοιχτό το παράθυρο και με άκουσε. Πήρα το παιδί αγκαλιά. Το αίμα είχε στραγγίξει από πάνω μου. Η καρδιά μου χοροπηδούσε ασταμάτητα. Το μυαλό μου είχε σταματήσει. Ετρεμα. Πλησίασα στο παράθυρο αυτού του ανθρώπου και ψέλλισα ένα συγνώμη. Μου χαμογέλασε. Δεν έβλεπα, δεν άκουγα τη φωνή ενός άλλου κυρίου που προσπαθούσε να με καθησυχάσει. Πήρα το δρόμο της επιστροφής μη νοιώθοντας, μην ακούγοντας, προσπαθώντας ν'αναπνεύσω. Ο μικρός άλαλος και εξίσου σοκαρισμένος είχε αγκιστρωθεί πάνω μου. "Μη ξαναφύγεις από κοντά μου, θα σε σκοτώσω" ήταν αυτό που κατάφερα να πω. Επρεπε? Επρεπε να πω κάτι άλλο? Μου ήταν αδύνατον να το ξέρω. Μόλις μπήκα σπίτι κατέρρευσα. Αρχισα να κλαίω ασταμάτητα μη μπορώντας να χωρέσει το μυαλό μου αυτό που είχε συμβεί. Εφταιγα. Τι θα πει "όπως κάθε φορά"? Επρεπε να είχα τρέξει πίσω του. Είχε γίνει όμως και κάποιος άγγελος προστάτευσε το δικό μου αγγελούδι. Δεν μπορώ να πω πως έχω συνέλθει. Το κεφάλι μου γυρνάει, τα μάτια μου βουρκώνουν και η εικόνα δε φεύγει απ'το μυαλό μου. Αυτό που ένοιωσα δεν μπορώ να το περιγράψω. Σαν να ξεριζώθηκε το είναι μου, κάποιος να'σπασε σε κομμάτια την καρδιά μου. Ενα λεπτό μόνο φτάνει να φέρει την καταστροφή..Ενα λεπτό μόνο...

19 σχόλια:

Alkmini είπε...

βροχουλα μου γλυκεια
οχι λεπτο, δεκατα του δευτερολεπτου αρκουν να αλλαξουν τα παντα.
το φυλαξε ο φυλακας-αγγελος του και η κραυγη σου.
ξεπερασε τη λαχταρα σου, αστην πισω και προσεχε τον.
τι αλλο να πω.
φιλακια πολλα.

KitsosMitsos είπε...

Ένα λεπτό, ίσως και λιγότερο... Πάλι καλά να λες, πάλι καλά! Από τα μαθήματα της ζωής που δυστυχώς τα μαθαίνει κανείς σκληρά. Ευτυχώς ήταν ξώφαλτσο...

. είπε...

Βροχούλα...
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΚΑΚΟ!ΠΕΡΑΣΕ!ΤΕΛΕΙΩΣΕ!
Αυτό να συνειδητοποιήσεις και να ηρεμίσεις.Με το να σκέφτεσαι τι θα γινόνταν αν...και πως...κάνεις κακό και στον εαυτό σου και στο παιδί και το ξέρεις.ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!Οι ενοχές δε βοηθάνε.(Τι λέω τώρα;Όλες οι μανάδες ενοχικά όντα είμαστε).
Πολλές φορές μα πάρα πολλές φορές στη ζωή μου σα μάνα,βίωσα και βιώνω καταστάσεις που πιστεύω ότι ένας άγγελος είναι εκεί...όταν πρέπει, τη στιγμή που πρέπει.
Ηρέμισε ψυχή μου...μια μπόρα ήταν και τέλειωσε.
Καλό σου βράδυ!

marianaonice είπε...

Βροχούλα μου,
Δόξα σοι ο Θεός που δεν έγινε κανένα κακό!!
Κλάσματα του δευτερολέπτου αρκούν για να αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα!!!
Όμως και εγώ πιστεύω ότι κάποιος άγγελος φυλάει το μωρό σου!!
Ησύχασε, λοιπόν.
Καλό ξημέρωμα.

Takiz είπε...

......όλα καλά.......απλά όλα καλά...

Ra Ma είπε...

"Όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή". Ευτυχώς που όλα τέλειωσαν καλά.
Πάντα θα αναρωτιώμαστε αν κάτι το κάναμε καλά ή όχι ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα.
Καλό μεσημέρι!!!
(τρομάρα και αυτή!)

patsiouri είπε...

Τι ένα λεπτό, εδώ μέσα σε δευτερόλεπτα αφανίζονται οικογένειες ολόκληρες...
Ελα Βροχούλα, πέρασε...

rain είπε...

@aliki
Προσπαθώ καλή μου να την αφήσω πίσω μου τη λαχτάρα όσο μπορώ.
Μωρέ βιδωμένο τον έχω τώρα πια.:)

@kitsosmitsos
Ευτυχώς δε λες τίποτα. Ακριβώς η λέξη που το περιγράφει. Ξώφαλτσο!

rain είπε...

@ανασαιμιά
Αν είμαστε ενοχικές λέει...
Εδώ χωρίς να φταίμε έχουμε ενοχές! Σκέψου με τη γνώση του φταίω τι γίνεται. Οπως λες δεν έγινε, πέρασε.
Σιγά σιγά ηρεμώ..Που θα πάει..
Πολλά φιλιά

@marianaonice
Αγγελος, άγιος, δεν ξέρω κάτι προστάτεψε το παιδί και είμαι ευγνώμων γι αυτό.
Σε φιλώ γλυκειά μου

rain είπε...

@takiz
Ναι φιλαράκι όλα καλά:)

@radio marconi
Τρομάρα δε λες τίποτα. Αλλο να στο λέω κι άλλο να'σουν εκεί. Αλλά εχεις κι εσύ μικρά και με καταλαβαίνεις.
Ενα όμορφο βράδυ να έχεις.

rain είπε...

@patsiouri
Να'ρχομαι να με παρηγοράς πατσιουράκι!:) Αστα φιλεναδίτσα μικρή, τα είδα όλα που λέμε και λίγα σου λέω!
Φιλιά

faraona είπε...

Αμαν βροχουλα μου κοριτσι μου καλο...ΠΡΟΣΕΧΕΕΕΕΕ!!!!
Τι ηταν αυτο?Αγιο ειχε το παιδι.
Ελα παει περασε τωρ μη το σκεφτεσαι μονο προσεχε κοπελα μου πολυ.

Αγκαλια και φιλια.

dromaki είπε...

Καλή μου βροχούλα ξέρω τι πέρασες...
Πάντα από το χέρι να το κρατάς κι ας γρινιάζει κι ας διαμαρτύρεται.Το κακό είναι εύκολο να γίνει,η παροιμία η σοφή το λέει"όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρβει ο χρόνος.
Ελπιζω να χαλάρωσες.Καλό βράδυ.

Κούκος είπε...

Βροχούλα,
διάβασα το ποστ και ανατρίχιασα. Η περιγραφή τόσο ζωντανή λες και ήμουν εκεί. Ηρέμησε τώρα, πάει πέρασε.

έχε το νού σου στο παιδί!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Κάποτε, είχαμε πάει στη θάλασσα, στο Κουνουπελάκι.... Εκεί μία στενή λωρίδα αμμουδιάς, που το βράδυ σκεπάζεται από νερά, οδηγεί σε ένα μικροσκοπικό βραχώδες νησάκι. Έπαιζα με το γιο μου, τότε γύρω στα επτά... Κάποια στιγμή ζήτησε να βγει έξω. Τον παρακολούθησα λίγο με το βλέμμα, και όταν τον είδα σχεδόν να έχει φτάσει στην παραλία, συνέχισα να ψάχνω κοχύλια, όπως του είχα υποσχεθεί. Κάνα πεντάλεπτο αργότερα, βγήκα και γω. Η Μαρία ( η σύζυγος), με ρώτησε που είναι το παιδί. Έκπληκτος, απάντησα πως είχε βγει έξω... Ο Ορέστης πουθενά... Φωνάζαμε, άρχισαν να ψάχνουν μαζί μας κι άλλοι πολλοί, γύρισα στο νησάκι κι έψαχνα ανάμεσα στα βράχια όπου υπήρχαν μικρέ σπηλιές. Τίποτα... Δεν υπήρχε αναπνοή, η δύναμη να ψάχνω ερχόταν από το πουθενά... Κι ύστερα από κάνα δεκάλεπτο, ο Ορέστης, που βγαίνοντας από την θάλασσα αντί να κατευθυνθεί εκεί που καθόμασταν, λάθεψε, και πήρε την άλλη πλευρά ( σε κείνο το σημείο η παραλία έκανε μία μικρή γωνία ), ερχόταν κατατρομαγμένος... Πρώτη τον είδε η Μαρία από μακρυά κι έβαλε τις φωνές.. Σχεδόν αμέσως βρεθήκαμε δίπλα του... Νομίζω, είπαμε σχεδόν τα ίδια λόγια.... Νόμιζα πως όλα είχανε χαθεί. Σαν να είχα μια δεύτερη ευκαιρία... Νομίζω, πως τέτοια γεγονότα μας αλλάζουν, και αν δεν προσέξουμε, ίσως να μας κάνουν ασφυκτικά υπερπροστατευτικούς... Έχουν περάσει από τότε επτά χρόνια... Και το λέω αυτό κάνοντας την αυτοκριτική μου.
Νομίζω πως ξέρω πως ένιωσες..... Καλησπέρα! :)) :))

mortal είπε...

Τώρα πέρασε!!!! Πάρτο ως ένα τεστ (και για το μικρό) που θα βοηθήσει να λειτουργούμε καλύτερα σε ανάλογες περιπτώσεις...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λαχάνιασα έχρι να φτάσω στο σημείο που το αγγελούδι μου γλίτωσε από θαύμα..
ΕΥΤΥΧΩΣ!!!

΄Ερχομαι στη θέση σου λοιπόν και αντιγράφω έκφραση της γιαγιούλας μου..."χύθηκε το είναι μου"

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

rain είπε...

@faraona
θα προσέχω. Αυτό είναι σίγουρο καλή μου φαραόνα.
Σε φιλώ

@dromaki
Καλύτερα είμαι. Να'σαι καλά, σ'ευχαριστώ πολύ.
Φιλιά πολλά

rain είπε...

@κουκος
Θα'χω το νου μου καλέ μου κούκε.
Μοναδικός και συγκινητικά εδώ όπως πάντα.
Σ'ευχαριστώ από καρδιάς

@ανεμοσκορπίσματα
Και σένα σ'ευχαριστώ ιδιαιτέρως καλέ μου Νίκο. Πραγματικά η ιστορία σου λέει πολλά και ξέρω πως ξέρεις τι λέω κι εγώ πολύ καλά τι λες κι εσύ.
Καλησπέρα σου

Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΑΡΑΚΙ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ, ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ, ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΚΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΚΑΚΟ ΛΥΚΟ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΛΥΚΑΙΝΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΛΥΚΑΙΝΑ