26 Μαρ 2008

ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μισώ τον πόλεμο. Και πιο πολύ αυτόν του ΄40 , τον μισησα ακόμη περισσότερο γιατί άφησε ανάπηρο στα εικοσιένα του χρόνια έναν από τους πιο αγαπημένους ανθρώπους στη ζωή μου, αυτή η νάρκη, η απαίσια νάρκη που έσκασε μπροστά του... Με την εθνική μας επέτειο εχθές θυμήθηκα πως όταν ήμουν μικρή κι έτοιμη για παρέλαση μ'έβγαζε φωτογραφίες περήφανος και συγκινημένος. Πάντα τον θυμάμαι. Είχε μεγάλο μερίδιο στο μεγάλωμά μου, μου είχε και του έχω αδυναμία μεγάλη. Θυμάμαι να μου λέει παραμύθια με την αλεπού και τ'αλεπουδάκια της, με υπομονή, περιμένοντας να καταπιώ την κάθε μπουκιά αφού ανέκαθεν έτρωγα αργα.. μα τόσο αργά.. Θυμάμαι το θυμό του που προκλήθηκε από τον τρόμο του όταν σε μια βόλτα στον Αι Γιάννη πήγα και πάτησα ένα φιδι μεγάλο που κοιτώταν στην άκρια του δρόμου για να δω αν είναι ζωντανό!!!! Ευτυχώς όχι αλλά ήταν η μοναδική φορά που τον είχα δει τοσο αγριεμένο..Θυμάμαι να μου ζωγραφίζει με τα λίγα δάχτυλα που είχε στο ένα του χεράκι και να μου λεει ιστοριες, να μου διαβαζει Ψαθα και άλλα κείμενα από το Θησαυρό και το Ρομάντζο που είχε πάντα στο κομοδίνο του.. Θυμάμαι πόσο ικανός, πόσο εξυπνος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Όργωνε την Αθήνα κάνοντας τη δουλειά του μεσίτη, τους ήξερε και τον ήξεραν και τον εκτιμούσαν όλοι..
Θυμάμαι με απίστευτη ενοχή πως δεν άφηνε άνθρωπο να μπει σπίτι του την Πρωτοχρονιά αν δεν πήγαινε η αγαπημένη του εγγονή να του κάνει ποδαρικό η οποια γαϊδουρα όταν μεγάλωσε ήταν ξενυχτισμένη και κάποιες φορές το αμέλησε.. Πόσο άσχημα αισθάνομαι ακόμα γι αυτό! Θυμάμαι με πολύ θυμό που ο οδηγός ενός λεωφορείου τον μάλωσε για το αν θα επέβαινε σ'αυτό ή όχι γιατί τότε ήταν προς το τέλος που τον είχε χτυπήσει η νόσος του Αλτσχάιμερ. Θα τον σκότωνα αν ήμουν μπροστά. Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι θέλουν σεβασμό! Ανεπίτρεπτο να μην τους σεβόμαστε, να μην έχουμε υπομονή μαζί τους, κατανόηση. Μέσα σ'αυτό το κατάκοπο σώμα υπάρχει μια ψυχή που σκέφτεται, υπάρχει και είναι σαν τη δική μας και είναι νέα. Και εμείς εκεί θα πάμε, τι θα απαιτήσουμε από τους άλλους? Θα'πρεπε να το σκεφτόμαστε κι έτσι..
Πάντα πίστευα πως θα τον είχα κοντά μου, προστάτη μου, άγγελό μου και ποτέ δεν μου πέρασε απ'το μυαλό πως η πορεία της ζωής ήταν να φύγει εκείνος πρώτος. Πήγα κοντά του. Του χάϊδευα το κεφάλι, τον φιλούσα, του κρατουσα παρέα. Κορμί πολύπαθο, τύφος, αντάρτικο, επιβίωση.. Τα μάτια μου θολά, δεν βλέπω καλά να γράψω.. Τελευταίες ώρες , και πόσοι δεν μπορούν να είναι εκεί..Εγώ μπορώ, μπορούσα. Είχε τα μάτια κλειστά, πήγα κοντά του.. Φοβόμουν και να τον ακουμπήσω μη μου σπάσει..Παππού θες να σε φιλήσω? Εγνεψε καταφατικά μ'όση δύναμη του'χε απομείνει. Είχα προαίσθηση..τους έδιωξα..Φύγετε θα μείνω εγώ πλάι του τη νύχτα. Καθισμένη πάνω σ'ένα γραφείο, δεν μπορώ να θυμηθώ καλά τι ήταν, απέναντί του όλη νύχτα με τα μάτια καρφωμένα πάνω στο μηχάνημα του οξυγόνου να μετράω τ'ανεβοκατεβάσματα του στήθους του..Μέχρι το πρωί..ώσπου η ψυχή του φτερούγισε, πέταξε να ξεκουραστεί..πέταξε για κει που και το κορμί θα'ναι άρτιο και η καρδιά ανάλαφρη..κι εκεί γονάτισα.. Δεν θα πω ψέμματα πως δέχτηκα αυτό το θάνατο. Μου ήταν αδύνατον. Μόνο θέλω να του μιλώ, να τον μνημονεύω σα να είναι εδώ. Τα δάκρυά μου μόνο λεν πως δεν είσαι εδώ...ποσο θα'θελα να μπορούσα να σε κρατήσω για πάντα κοντά μου..
Ο χώρος αυτός που γράφω, ο δικός μου, μου δίνει βήμα και μου ανοιγει δρόμο για τις πόρτες της ψυχής που κρατώνται καλά κλειδωμένες, που πονούν τα λόγια και που γράφοντας μιλώ σ'ανθρώπους και καταστάσεις που κρατώ πίσω απ'αυτές...

29 σχόλια:

Κούκος είπε...

Υπέροχο κείμενο Βροχούλα. Ξεχειλίζει από ευαισθησία και αγάπη.

Μοναξιά χιλιάδες φύλλα
Τον περισσότερο καιρό σωπαίνεις
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

Βλέπεις θεάματα πληρώνεις φόρους
επιθυμώντας μ' όλους τους πόρους
να ζεις μονάχα με δικούς σου όρους
και να 'σαι ο ίδιος σου πομπός

Άκου κοινό !
Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς
κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς

Τα μανιφέστα του καιρού σου μίλα
κίτρινα λόγια με σινέ ξεφτίλα
πουλάει η μοναξιά χιλιάδες φύλλα
όταν ποζάρει στο φακό

Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα
δεν έχεις έρωτες μα έχεις πλάνα
έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα
ούτε ένα χέρι φιλικό

Άκου κοινό !
Λάθος προφίλ του ανθρώπου ο νους
δεν αντέχει κόσμους αληθινούς
κόλαση υπάρχει μονάχα για τους ζωντανούς

Τον περισσότερο καιρό σωπάινεις
στο τζάμι το θαμπό της οικουμένης
κοιτάς αυτά που δεν καταλαβαίνεις
κι ούτε που ξέρεις τι και πώς

Γλυκιά ακίνητη θολή νιρβάνα
δεν έχεις έρωτες μα έχεις πλάνα
έχεις οθόνη μα δεν έχεις μάνα
ούτε ένα χέρι φιλικό.

Αφιερωμένο

rain είπε...

Οι μελωδίες που μου στέλνεις μιλούν πιοτερα κι απ'τα σοφοτερα λόγια..Να'σαι καλά φιλαράκι..

dromaki είπε...

Με συγκίνησες...
Πόσοι πολλοί άνθρωποι σακατευτήκαν στον πόλεμο του σαράντα,άλλοι από νάρκες ,άλλοι από σφαίρες,άλλοι από κρυοπαγήματα.Μουντή και θλιβερή ιστορία.Δύσκολοι καιροί.
Ο χαμός των παππούδων έιναι πόνος που δεν περνάει εύκολα ακόμα και με την πάροδο του χρόνου.
Κουβάλα την μορφή του μέσα σου,στα δύσκολα πάντα θα σε συντροφεύει.
Καλό βράδυ βροχούλα.

rain είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
rain είπε...

@dromaki
Καλώς όρισες δρομάκι μου. Πόσο δίκιο έχεις σ'όσα λες..Ο πόνος δεν περνά απλά σιωπά για λίγο..Μόνο να θέλω να ξέρω πως είναι εδώ, κοντά μου και με προσέχει..

maya είπε...

ένοιωσα κάθε σου λυγμό.
είναι πέρα απο μας αυτό το αντίο.
δεν αντέχεται καλά.
τουλάχιστον εδώ
μπόρεσες να μιλήσεις.
για την αγάπη που νοιώθεις
και είναι τόσο μεγάλο το κενό-ξέρω.

να σου πω όμως κάτι?
εδώ σε αυτό το κείμενο
μας έδωσες υπέροχες εικόνες μιας αξιοζήλευτης σχέσης
και αυτό σημαίνει οτι
ευτυχώς θα τις έχεις με χαμόγελο για το μέλλον.

κουράγιο rain.
νάναι πανέμορφο το ταξίδι του παππού σου καλή μου.

καληνύχτα γλυκιά
χχχ

patsiouri είπε...

Αχ βροχούλα μου...είχαμε οι περισσότερες έναν αγαπημένο παππού που έφυγε έτσι...σα να ξαναζώ τα δικά μου...γαμώτο...
Νομίζω ωπς το να φέρεσαι άσχημα σε ηλικιωμένο ισοδυναμεί με το να φέρεσαι άσχημα σε παιδί...και οι άνθρωποι αυτοί είναι για πολλές αληθινές κλωτσιές...

( Εξαιρούνται οι κωλόγριες στο λεωφορείο που δεν είναι ανήμπορες, έτσι για να ευθυμήσουμε!)

faraona είπε...

Βροχουλα κρατησε τον στην μνημη σου κοριτσι μου γερα...μη χασεις ποτε σου ουτε μια στιγμη απ αυτα που εζησες μαζι του...
αυτη ειναι η υστατη τιμη που θα του αποδωσεις.
Πολυ ωραιο το κειμενο σου.

πολλα φιλια

rain είπε...

@maya
Καλως όρισες μάγια μου. Σ'ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια, καταλαβαίνω πως ξερεις..Ετσι θελω να πιστεύω πως το ταξίδι του είναι πανέμορφο όπως ήταν κι εκείνος..Καλημέρα σου

@patsiouri
Πατσιουράκι το να φέρεται κανείς άσχημα σε ηλικιωμένο το θεωρώ κάτι σαν ιεροσυλία!
Ισως εξαιρούνται αυτές οι κυρίες στο λεωφορείο -μη σου χαλάσω χατιρι-
Καλημερούδια σου

rain είπε...

@faraona
Κάθε στιγμή φυλαχτό ψυχής παρόλο το πέρασμα των χρόνων. Εισαι πολύ γλυκιά. Την καλημέρα μου και φιλιά

Roadartist είπε...

Πάρα πολύ συγκινητικό κείμενο.
Ολοι οι άνθρωποι θέλουν σεβασμό.. πόσο μαλλον οι ηλικειωμενοι..
Μου θυμισες τη δικη μου σχεση με το παππού και τη γιαγιά μου, που ηταν παρα πολυ ισχυρη..
Σε φιλώ.

rain είπε...

@roadartist
Είναι όμορφες και ισχυρές και έχουν τόσο δυνατή αγάπη κλεισμένη μέσα τους αυτές οι σχέσεις μα τόσο ολιγόχρονες...δε θα'θελες κι άλλο χρόνο? ή όσος κι αν ήταν δε θα'ταν αρκετός άραγε?
φιλιά πολλά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είναι τρομερό όταν αδιαφορούμε για τα ηλικειωμένα μας άτομα όταν μας έχουν πραγματική ανάγκη στο γέρμα της ζωής τους.Ζούμε με τη μητέρα μου 82 ετών πλέον που είναι σχεδόν κατάκοιτη εδω και 2 χρόνια και χρειάζεται συνεχή παρουσία.Ηταν Γιατρός, δυναμικό άτομο και τη θυμάμαι αεικίνητη να μου λύνει όλα τα προβλήματα μου μικρή, τώρα δεν θυμάται ούτε τα ονόματα των φαρμάκων της και εγώ έγινα η ..μαμά γι' αυτήν.Η αλήθεια είναι οτι η ζωή μου άλλαξε, δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι πάνω απο 2 ώρες με το ρολόι, για να πάω έστω και ολοήμερη εκδρομή πρέπει να οργανώσω την αντικατάσταση μου,πρέπει να συμβαδίζω με τα κέφια και την κτητική ανάγκη της για τη παρουσία μου και αυτό με κουράζει ,όμως ΕΙΝΑΙ η μητέρα μου και της το οφείλω μέχρι τη τελευταία στιγμή.Έχω τη συνήθεια να πηγαίνω πότε-πότε σε γηροκομεία με τη συμπεθέρα μου για να κάνουμε παρέα σε για γιάδες και παπούδες που βρίσκονται εκεί.Λίγα τυροπιτάκια, σπιτικά κουλουράκια,κολώνιες και καφεδάκια που τους κάνουμε μαζί με κουβεντούλα για τη ζωή τους πιστέψτε με είναι δώρο γι' αυτούς και ούτε ένας δεν θα κατηγορήσει τα παιδιά του που τους έβαλαν εκεί.Έχουν άπειρες δικαιολογίες να τους προσάψουν γιατί το χρειάζονται πιό πολύ αυτοί να τις ακούνε και όταν φεύγουμε μας κρατούν τα χέρια σαν προσπάθεια να μείνουμε λίγο περισσότερο.Σας ψυχοπλάκωσα το ξέρω μα συγκινήθηκα διαβάζοντας τα λόγια σου και ένοιωσα την ανάγκη να σας τα πω.

rain είπε...

@αχτιδα
Δε με ψυχοπλάκωσες καθόλου, να μην σε απασχολεί αυτό. Αυτό που προσφέρεις στην μητέρα σου είναι τόσο μεγάλο..δεν μπορούν να το κάνουν όλοι..ξεχνάνε προφανώς πως υπάρχουν και κομπάζουν και περιφρονούν και δύνανται να τα κάνουν όλα αυτά γιατί αυτοί οι άνθρωποι -μανα,πατέρας-τους έφεραν στον κόσμο..Ας μην κρίνω όμως, κριτής είναι ένας..Μπορώ να θαυμάσω απεριοριστα αυτό που κάνεις όμως και θα ήθελα κι εγώ να έχω τη δυνατότητα να πηγαίνω σε ηλικιωμένους ανθρώπους, να τους μιλώ, να πέρνω απ'τη σοφία που τους έδωσαν τα χρόνια που κουβαλούν στις κουρασμένες πλάτες τους..Τώρα σε κούρασα εγώ μάλλον..Πολλά φιλιά γλυκιά μου σε σένα στην οικογένειά σου και τη μαμά σου

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Με συγκίνησε το κείμενό σου, με όλη αυτή την αλήθεια του. Εικόνες μου έφερε από δικούς μου ανθρώπους, και πράματα που δεν έκανα όταν αυτό ήταν εφικτό. Να είσαι καλά! :))

"ζαχαρούλα.." είπε...

..διάβασα πολύ προσεκτικά.. κάθε λέξη.. κάθε συναίσθημα έφθασε στην καδιά μου και η ανάσα μου βάρυνε!!
..΄σε καταλαβαίνω.. σκέφτομαι ταυτόχρονα τον δικό μου παππού.. που ζει.. που ώρες ώρες με κουράζει πολύ και τον αποφεύγω είναι η αλήθεια... και που διαβάζοντας το κείμενό σου μετανιώνω...
..σκέφτομαι όταν μου ζητάει 2 ευρώ να πιει ένα ποτήρι κρασί, και εγώ ψεύδομαι.. "δεν έχω'.. και το ξέρω ότι ξέρει ότι του λέω ψέματα.. μα του κάνει κακό.. πολύ κακό... καμιά φορά μου λέει.. "εγώ θα πεθάνω.. θέλω να πάω χαρούμενος... δώσε μου..".. και αναρωτιέμαι... τελικά ποιο είναι το σωστό??????

..όσο για τους ανθρώπους που πολέμησαν για εμάς... αισθάνομαι δέος... όταν παρακολούθησα την παρέλαση προχθές, αισθάνθηκα ντροπή... σημαίες ανάποδα, μοντέλα να παρελαυνουν, τσίχλες παντού... γι αυτά πολέμησαν? γι αυτά σκοτώθηκαν?????
αλλά τι λέω... αφού η παιδεία μας έχει προ πολλού εγκαταλείψει...!!

..χάρηκα πάρα πολύ που βρέθηκα εδώ!!!!!

Alkmini είπε...

ένοιωσα τις "σταλες σου" πανω μου.
αγγιξα τη λυπη σου και σου κραταω το χερι ζεστα.
καποιες φορες θα νοιωθεις κοντα σου μια παρουσια , ενα προσεγμα και θα ξερεις ποιος ειναι.
αυτη ειναι η ζωη βροχουλα μου. εχει αρχη και τελος.

xaos είπε...

Βροχούλα μου δυστυχώς αυτά είναι τα "καλά" ενός πολέμου.Οι παππούδε και οι γιαγιάδες τι γλυκειά αίσθηση που αφήνουν!

zero είπε...

Παρα πολυ καλο το ποστ.
Καλημερα.

βασίλης είπε...

Θα είναι πάντα κοντά στη σκέψη σου και σαν άγγελος θα σε φροντίζει. Πολύ γλυκό το αφιέρωμά σου και μικρό δείγμα της ευαισθησίας σου Να σαι καλά, καλό ΣΚ

marianaonice είπε...

Πολύ τρυφερό και ανθρώπινο! Έτσι είναι καλή μου, ο κύκλος της ζωής είναι μονόδρομος! Και μακάρι να έρχονται όλα με τη σειρά τους και όχι ανάποδα!
Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν πεθάνουν μέσα μας, όταν τους σκεπάσει η λησμονιά! Το δικό σου τον παππού θα τον έχεις πάντα βαθειά μέσα σου και θα ζει μαζί σου μέσα στην ψυχούλα σου!!
Αυτοί που χλευάζουν τους ηλικιωμένους είναι ανόητοι φίλη μου! Δεν σκέπτονται το ρητό που λέει "εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα 'ρθεις"!!
Τα φιλιά μου.

M-meggie είπε...

Άργησα βροχούλα να περάσω. Είμαι σίγουρη, μετά από τέτοιο κείμενο, τέτοια συναισθήματα, πως με καταλαβαίνεις.
Καλό βράδυ γλυκιά μου

rain είπε...

@ανεμοσκορπίσματα
Όλοι μας δεν κάναμε κάποια πραγματα αλλά όχι από κακή πρόθεση..απλά δεν μετρήσαμε τον άνεμο σωστα..Καληνύχτα σου Νικόλα

@ζαχαρούλα
Καλώς όρισες γλυκιά μου. Τι να σου πω άραγε..κάνε όπως προστάζει η ψυχή σου..μήπως κι αυτός θέλει τα χρονια που του μένουν να τα ζήσει όπως εκείνος θέλει, μήπως εκείνος θέλει να τα ορίζει? τι να πω..απλά να είσαι εκεί και να τον αγαπάς τώρα που είναι εδώ..
Οσο για τις παρελάσεις και την αμφισβητήσιμη αναγκαιότητά τους θα συμφωνήσω μαζί σου..
Πολύ χάρηκα που βρέθηκες εδώ και θα περάσω κι εγώ..Καληνύχτα σου

rain είπε...

@aliki
Ναι αλικη μου έτσι είναι και δεν μου αρέσει καθολου αυτό όπως φαντάζομαι και σε κανέναν..αλλά όπως λες..ετσι είναι..σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ..Καληνύχτα σου

@χελώνα
Πόσο κακό πρέπει να κρύβει μέσα του ο άνθρωπος για να επινοήσει τον πόλεμο!!!
Οντως πολύτιμη η παρουσία τους..Καληνύχτα σου

rain είπε...

@zero
Σ'ευχαριστώ ζερό για τα καλά σου λόγια..Την καληνύχτα μου

@βασιλης
Ομορφα με κάνει να αισθάνομαι η σιγουριά σου..Να'σαι καλά και επίσης καλό ΣΚ..Καληνύχτα σου

rain είπε...

@marianaonice
Οχι, δεν το σκέπτονται καθόλου!!
Σ'ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια, μ'αρέσει ν'ακούω πως είναι εδώ και δεν είναι παρήγορη ψευδαίσθηση δική μου..Πολλά φιλιά..Καληνύχτα

@νοτα
Αλοίμονο νότα μου..καταλαβαίνω..μια αγκαλιά ζεστή για σένα..Καληνύχτα σου

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι τον παππού μιας φίλης μου στα 88 του, σε μια κουβέντα μας γενικά για τα γηρατειά να μας λέει:

"Να ξέρετε ότι το μέσα μου είναι σαν και το δικό σας. Μέσα μου δεν έχει αλλάξει τίποτα, ζω κι ελπίζω και ακόμα ονειρεύομαι όπως κι εσείς. Μα να (δείχνοντας τα πόδια του) μόνο ετούτα πια δεν με βαστάνε. Μα μέσα μου το μυαλό μου καιη ψυχή μου είναι σαν το δικό σας. Και πόσο με πονάει όταν βλέπετε μόνο το απέξω".

Θυμάμαι ότι βγήκα με τρόπο στο μπαλκόνι να κλάψω, συγκλονισμένη. Η ψυχή μας μένει πάντα ίδια. Μόνο το έκω μας είναι αλλιώς και πονάει...

Ιφιγένεια είπε...

Ιερές σχέσεις αυτές , σχέσεις ζωής ... Είσαι τυχερή που το έζησες !!! Να είσαι σίγουρη ότι απο κάπου ψηλά θα σε παρακολουθει !
Καλημερα !

rain είπε...

@freedula
Αυτό που σας είπε είναι η μεγαλύτερη αλήθεια των ηλικιωμένων και είναι αυτή που με κάνει να τους σέβομαι τόσο..,μεταξύ άλλων φυσικά..
Σε φιλώ καλή μου και καλή σου μέρα

@ιφιγένεια
Σ'ευχαριστώ πολύ,
σχέσεις πολύτιμες σα φυλαχτό..
Καλημέρα σου γλυκιά μου

Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΑΡΑΚΙ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ, ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ, ΤΗΝ ΟΛΓΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΚΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΚΑΚΟ ΛΥΚΟ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΛΥΚΑΙΝΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΛΥΚΑΙΝΑ