Συκλονιστικές στιγμές μπροστά σε μια οθονη...

Πόσο αλλόκοτη μπορεί να γίνει η ζωή ώρες ώρες. Τι σου επιφυλάσσει....μια οθόνη...ένα πληκτρολόγιο...ζεις πράγματα μαζί τους...πόσο αλλόκοτη και αυτή η φράση..
Προχθές, είχα και τις κακές μου - όχι που δε φάνηκε - κάθισα μπροστά στον υπολογιστή με διάθεση άρνησης. Εκλεινα σελίδες που είχα ανοίξει, διέγραφα mail και είχε έρθει η ώρα της σελίδας στο Facebook. Εκεί να πω την αλήθεια ταλαντευόμουν. Ήμουν αναποφάσιστη γιατί ναι μεν δεν με συγκινεί με αποτέλεσμα να μην μπαίνω σχεδόν ποτέ αλλά έχει λειτουργήσει σαν σύνδεσμος με ανθρώπους που είχαμε χαθεί. Το σκετττικό ήταν ότι αφού τους είχα βρει και είχα τα τηλέφωνά τους γιατί να μην έκλεινα τη σελίδα. Πριν το κάνω λοιπόν άρχισαν να βάζω ονόματα παλιών φίλων, συμμαθητών, συνεργατών....έτσι να περνά η ώρα. Και..........να......μπροστά μου η φωτογραφία μιας πολύ αγαπημένης φίλης, από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ, μιας φίλης που έχασα όταν μετακόμισε στο εξωτερικό κάποια στιγμή κι εγώ άλλαξα σπίτι και τηλέφωνα. Ε λοιπόν! Η χαρά που πήρα και πήρε ήταν απερίγραπτη. Συγκινηθήκαμε, μιλήσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, γελάσαμε και γενικά ήταν μια υπέροχη στιγμή. Για τούτο και μόνο υπόσχομαι δεν θα ξανακακολογήσω οτιδήποτε αφορά την τεχνολογία όσο κι αν με εκνευρίζει φορές φορές.
Και κάτι ακόμα....για σένα..
Ξέρεις....συγκινήθηκα...που μέσα απ'αυτή την οθόνη...υπάρχουν χέρια που σ'αγκαλιάζουν...υπάρχουν χαμόγελα που σου ζεσταίνουν την ψυχή....υπάρχουν λόγια που σκουπίζουν τα δάκρυά σου...υπάρχουν γέλια που συντροφεύουν τη χαρά σου....κι όλα τουτα μέσα από μια οθόνη....Ξέρεις πόση γλύκα μπορεί να έχει ένα ή χιλιάδες emicon που σου χαμογελούν και σε κάνουν να γελάς? Ξέρεις πόση γλύκα μπορεί να'χει ένα ζεστό φιλί που σου στέλνει κάποιος μεσα από μια οθόνη?
Έτσι...απλά για να το ξέρεις...