Hearts in Atlantis: "Στις μεταμεσονύχτιες στράτες περπατάνε αποσταμένοι οι έρωτες και οι γρίλιες των παραθύρων εστάξανε τον πόνο που κρατάνε"

19 Νοε 2008

"Στις μεταμεσονύχτιες στράτες περπατάνε αποσταμένοι οι έρωτες και οι γρίλιες των παραθύρων εστάξανε τον πόνο που κρατάνε"

Περπάτησες σε μέρη απόλυτης μοναξιάς, κούρνιασες σε νύχτες εκκωφαντικής σιωπής, μα ένοιωθες προστατευμένος, ένοιωθες αγγέλων φτερούγες να σε τυλίγουν και να σε νανουρίζουν στη ζέστη τους........

Βρέθηκες να πέφτεις στο κενό δίχως ούτε ένα χέρι να κρατηθείς, μια αγκαλιά να σε σταματήσει, μα ένοιωθες ελεύθερος ανασαίνοντας τη δροσιά της βρεγμένης γης, ένοιωθες σα σε γιορτή, πετούσες.......

Αισθάνθηκες παγωμένος, θέλησες να πάρεις μαύρη μπογιά να καλύψεις τον καμβά της ζωής σου, να μην βλέπεις πια, μα ένοιωθες πως το λευκό σε πληγώνει τόσο γιατί είναι στ'αλήθεια το χρώμα της ψυχής σου που έχανες σιγά σιγά.........

Τις γροθιές σου χτύπησες σε τοίχους ουρλιάζοντας από απόγνωση και φρίκη μα ένοιωθες να παλεύουν μέσα σου φωνές όμοιες με κύματα θεριεμένα να λογικέψουν το νου, να τιθασεύσουν το συναίσθημα τ'αγριεμένο...

Πόσες μα πόσες φορές θέλησες να φύγεις, κι έφευγες, μα ένοιωθες πως η φυγή δεν σου ταιριάζει, και ξαναγύριζες...πάντα ξαναγύριζες...

Κι έφευγες...και ξαναγύριζες..γιατί ένοιωθες πως καπου εκεί, ανάμεσα σε όλα αυτά που σε συνθλίβουν, υπάρχει φως...πάντα υπάρχει φως..κάπου εκεί έξω..αρκεί να σηκώσεις τα μάτια σου και θα το δεις..εκεί...

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: παντα υπαρχει φως αρκει να το δεις....πολυ ωραιο κειμενο και οι φωτο ταιραξαν απολυτα...να χεις μια ομορφη μερα σου ευχομαι; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 12:00 μ.μ.
rain είπε...: Σ'ευχαριστώ παπαρουνίτσα μου
Δυστυχώς δεν μπορούμε πάντα να το δούμε..ας το'χουμε όμως κάπου στην άκρη του μυαλού μας ότι είναι εκεί..
Να'χεις κι εσύ μια όμορφη μέρα..; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 12:26 μ.μ.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...: Προτιμώ το λευκό από το μαύρο, γιατί πάρχει η πιθανότητα να ιριδίσει κάποιο χρώμα.
Το μαύρο δεν παλεύεται, βρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε...
;-)

Γράφεις πολύ όμορφα!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 3:25 μ.μ.
kalynama είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 7:16 μ.μ.
kalynama είπε...: ελευθερία; επιλογή να είσαι ελεύθερος; επιλογή να παλεύεις για τα ιδανικά στα οποία πιστεύεις;

Μονόδρομος; Όχι.. δεν είναι όλα μονόχρωμα... η ζωή δεν είναι μονόχρωμη.. έχει διάφορες κατευθύνσεις, διάφορα μονοπάτια.

Αν επιλέξεις το δύσκολο/δύσβατο, χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια να το διαβείς, μα το αποτέλεσμα θα σε ανταμοίψει, ακόμα κι αν δεν είναι όπως το περιμένεις. Θα έχεις μάθει πολλά στην πορεία.

Αν πάλι επιλέξεις το εύκολο μονοπάτι, το γρήγορο, τότε θα έχεις μάθει λιγότερα και δύσκολα θα αντιλαμβάνεσαι την αξία της κάθε στιγμής...

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται το φως που θα μας καθοδηγεί, αυτό που πηγάζει από μέσα μας...

Να ακολουθείς καλή μου μονάχα αυτό το μονοπάτι που η ψυχή σου φωτίζει.. πάντοτε ο απολογισμός θα είναι ο ομορφότερος...

Σε φιλώ βρουχούλα μου.. καλό βραδάκι να έχουμε :-); 20 Νοεμβρίου 2008 στις 7:17 μ.μ.
rain είπε...: @φύρδην-μίγδην
Παλεύεται..μπορείς να κάνεις κι αλλιώς..σιγά μη τ'αφήσεις να κυριαρχήσει..
Αλλά έχεις σίγουρα δικιο για το λευκό!

Χαθήκαμε..έκανα τις αλλαγές αλλά επανορθώνω..

Φιλάκια πολλά; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 8:47 μ.μ.
rain είπε...: @kalynama
Δεν είναι πάντα θέμα επιλογής..έτσι δεν είναι? αλλά όπως και να'χει μου αρέσει ιδιαιτερα ο τρόπος που σκέφτεσαι..
Σου στέλνω ευχούλες για μια πολύ όμορφη νύχτα; 20 Νοεμβρίου 2008 στις 8:50 μ.μ.
Dee Dee είπε...: Αν υπαρχει διαθεση να ψαξεις, παντα θα βρισκεις....φως, σκοταδια...!

Τι ομορφα που γραφεις βροχουλα :)

καλημερα!!

Και η απο κατω αναρτηση με τρελλανε!!; 21 Νοεμβρίου 2008 στις 8:02 π.μ.
Takiz είπε...: ρε συ βροχούλα αυτό το blog όλο και ομορφαίνει πιο πολύ.....

θα μου πεις το μυστικό σου....; 21 Νοεμβρίου 2008 στις 11:21 π.μ.
rain είπε...: @dee dee
Είσαι γλύκα! ευχαριστώ πολύ πολύ!
την καληνύχτα μου κι ευχές για ένα υπέροχο ΣΚ!:-); 21 Νοεμβρίου 2008 στις 6:22 μ.μ.
rain είπε...: @takiz
Αμα το πω, θα είναι μυστικούλι??
Οοοχι..;-)

Την ζεστή μου καληνύχτα..; 21 Νοεμβρίου 2008 στις 6:24 μ.μ.
marianaonice είπε...: Υπάρχει φως;; Λες;;
Είναι όμως κάποιες φορές που το φως πνίγεται στο γκρίζο του ουρανού!
Και η φυγή είναι μονόδρομος...
Τι όμορφα που γράφεις...
Απίθανες φωτογραφίες!
Καλό ξημέρωμα!; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 2:28 π.μ.
rain είπε...: @marianaonice
Ετσι λέω αλλά μέχρι να το δούμε, να υποπτευθούμε καν πως υπάρχει όταν είμαστε χαμένοι όχι απλά στο γκρίζο..στο κατάμαυρο τ'ουρανού..μέχρι τοτε...είναι δύσκολα..
Να'σαι καλά κορίτσι μου, καλό σου βράδυ; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 2:34 π.μ.
faraona είπε...: Ωραια το περιγραφεις βροχουλα αυτο το ταξιδι προς το φως!
Φιλια πολλα; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 4:19 π.μ.
Κούκος είπε...: Βροχούλα,
όσο περνάει ο καιρός και "ανοίγεσαι", τόσο μας εκπλήσεις ευχάριστα. Είναι πολύ όμορφο αυτό που έγραψες.
Πάντα υπάρχει φως!; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 9:36 π.μ.
Ο άλλος είπε...: "Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ, μα ωστόσο λάμπει" που έλεγε και ο Ελύτης; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 2:03 μ.μ.
roadartist είπε...: Ομορφο..πολύ!
Και οι φωτο, μια και μία..; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 6:17 μ.μ.
rain είπε...: @faraona
Τώρα, καλό είναι που ξέρω τη διαδρομή? Ίσως ναι, ε φαραονάκι μου?
Να'σαι καλά κορίτσι μου
Καλό σου βράδυ

@κουκος
Τωρα κοκκινίζω εγώ κουκάκο!!
Είσαι πολύ γλυκός! κι εννοείται πως πάντα υπάρχει φως! Για φαντάσου να μην υπήρχε πως θα'ταν όλα..
Φιλιά πολλά και καλό σου βράδυ; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 6:21 μ.μ.
rain είπε...: @ο άλλος
Καλώς όρισες! Αυτό ακριβώς ήθελα να πω..Αυτό που σε δυο λέξεις έβαλε ο ποιητής..κι εγώ χρειάστηκα τόσες..
Καλό σου βράδυ...

@roadartist
Να'σαι καλά γλυκό μου αρτιστάκι και να'χεις ένα όμορφο βράδυ; 22 Νοεμβρίου 2008 στις 6:23 μ.μ.