Μ'ΑΚΟΥΣ..

"...Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο

Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική

Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα

Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο

Mες στους τέσσερις τοιχους, το ταβάνι, το πάτωμα

Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου

Να μυρίζω από σένα και ν'αγριεύουν οι άνθρωποι

Επειδή το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο

Δεν τ'αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ'ακούς

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ'ακούς

Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ'ακούς

Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ'ακούς

Μαχαίρι

Σαν κριάρι που τρέχει μες τους ουρανούς

Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ'ακούς

Ειμ'εγώ, μ'ακους

Σ'αγαπώ, μ'ακους

Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ

Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ'ακούς

Που μ'αφήνεις, που πας και ποιος, μ'ακους

.....

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ'ακούς

Να τινάξει λουλουδι, μόνο εμείς, μ'ακούς

Μες στη μέση της θάλασσας

Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ'ακούς

Ανεβάσαμε ολόκληρο το νησί, μ'ακούς

Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς

Ακου, άκου

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς?

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει - ακούς?

Είμ'εγώ που φωνάζω κι είμ'εγώ που κλαίω, μ'ακούς

Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς.."

Οδ.Ελύτης