και σηκώνεις το ποτήρι,
αρπάζει κλέβει τ'όνειρό σου
και του κάνει χαρακίρι.."
Και ξαφνικά εκεί που νομίζεις πως όλα είναι καλά, πως όλα τα κάνεις σωστά, συνειδητοποιείς πως δεν είναι έτσι, πως γελιέσαι, πως όλα είναι ανάποδα βαλμένα, λάθος, έτοιμα να καταρρεύσουν. Είναι? Μην σε γελούν τα μάτια σου που'ναι θολά και ανταριασμένα? Δεν ξέρεις. Παραπατάς. Που βρίσκεσαι? Τι γίνεται? Βουλιάζεις σε καθάριο, κρύο νερό. Γύρω σου απόλυτη σιωπή, αιωρείσαι. Μια δίνη σε παίρνει μαζί της. Κάτω κι όλο πιο κάτω. Θες να παραδοθείς, να ξεκουραστείς. Δε ΄θες να παλέψεις άλλο, κουράστηκες. Λιοντάρι πληγωμένο γυρνάς, κοιτάς με ο
ργή γύρω σου. Θες να τους ξεσκίσεις με τα νύχια σου, να τους κομματιάσεις με τα δόντια σου. Αντ'αυτού γυρνάς πίσω στη σπηλιά σου, στην σκοτεινή γωνιά σου. Δε θες να βλέπεις πια, δε θες ν'ακούσεις. Τα χέρια σου παραλυμένα στέκουν, τα πόδια μουδιασμένα δεν υπακούν. Τα δάκρυα αποκοιμήθηκαν στων ματιών σου την άκρη. Δεν έχεις δύναμη ούτε να φωνάξεις. Με τη δύναμη του νου αρχίζεις να τρέχεις προς κάθε σημείο που σου προσδίδει δύναμη, σε αγκαλιές παντοτινές που έχουν τη μυρωδιά ΄και τη ζέστη των μωρουδιακών σου σκεπασμάτων. Κουβαριάζεσαι σαν μωρό, γίνεσαι μια σταλιά. Δεν θέλεις να κοιτάξεις προς τα πάνω. Βαρίδια σε κρατούν στη γη, σκυφτό. Η ανάσα σου κονταίνει, ο αέρας δε σου φτάνει. Οργή και λύπη. Θυμός και απόγνωση. Μπορεί παροδικό μπορεί παντοτινό. Δεν ξέρεις. Ανατριχιαστικά γνώριμοι τόποι. Δεν θέλεις όμως να πηγαίνεις από κει.
ργή γύρω σου. Θες να τους ξεσκίσεις με τα νύχια σου, να τους κομματιάσεις με τα δόντια σου. Αντ'αυτού γυρνάς πίσω στη σπηλιά σου, στην σκοτεινή γωνιά σου. Δε θες να βλέπεις πια, δε θες ν'ακούσεις. Τα χέρια σου παραλυμένα στέκουν, τα πόδια μουδιασμένα δεν υπακούν. Τα δάκρυα αποκοιμήθηκαν στων ματιών σου την άκρη. Δεν έχεις δύναμη ούτε να φωνάξεις. Με τη δύναμη του νου αρχίζεις να τρέχεις προς κάθε σημείο που σου προσδίδει δύναμη, σε αγκαλιές παντοτινές που έχουν τη μυρωδιά ΄και τη ζέστη των μωρουδιακών σου σκεπασμάτων. Κουβαριάζεσαι σαν μωρό, γίνεσαι μια σταλιά. Δεν θέλεις να κοιτάξεις προς τα πάνω. Βαρίδια σε κρατούν στη γη, σκυφτό. Η ανάσα σου κονταίνει, ο αέρας δε σου φτάνει. Οργή και λύπη. Θυμός και απόγνωση. Μπορεί παροδικό μπορεί παντοτινό. Δεν ξέρεις. Ανατριχιαστικά γνώριμοι τόποι. Δεν θέλεις όμως να πηγαίνεις από κει.Θα περάσει κι αυτό, ίσως ναι, ίσως όχι. Θα το δεις, θα το γευτείς και μπορεί να πικραθείς. Σήκω μωρέ το κεφάλι ψηλά. Μην αφήνεις να σε παρασέρνει η ψυχή σου εκεί που το φεγγάρι δε φωτίζει πια. Μη που να πάρει η ευχή
22 σχόλια:
Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.....
Καλημέρα Βροχούλα μου καλή,
διακρίνω μια απογοήτευση;; Μην αφήνεσαι να σε τυλίξει. Να θυμάσαι ότι μετά από κάθε καταιγίδα ακολουθεί το ουράνιο τόξο....
Γλυκιά μου rain, όσες διαταγές και αν δώσεις στη ψυχή σου δεν πρόκειται να υπακούσει. "Εκεί που το φεγγάρι δεν φωτίζει πια" γνωρίζει η ψυχή να περπατά. Δύσκολος ο δρόμος αλλά αν αυτός της ταιριάζει, εκεί θα πας και γενναία θα περπατήσεις γιατί αυτό MONO μπορείς να κάνεις. Ψηλά το κεφάλι για να διαβείς, ίσως και πάλι, το ίδιο μονοπάτι.
@an205
Κρατώ "η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη"..Να'σαι καλά. Καλησπέρα σου
@meropi
Το κακό είναι Μερόπη μου πως θολώνουμε και δεν μπορούμε καν να το σκεφτούμε ότι θα ακολουθήσει. Η καταιγίδα καμμιά φορά είναι αρκετά δυνατή και κλείνει τις πόρτες στη λογική.Καλησπέρα σου
@νότα
Αυτό θέλω να αποφύγω αλλά δυστυχώς η ζωή αποφασίζει αλλιώς κι όπως λες αναγκαστικά θα το περάσω ξανά, και ξανά, όσες φορές ορίσει εκείνη, εγώ, δεν ξέρω πια ποιος έχει τον έλεγχο τελικά σ'αυτές τις περιπτώσεις.. Καλησπέρα σου
αχ .. φιλη μου.. μπορω να σε νιωσω περισσοτερο απο οσα φανταζεσε..
Ας μη γραψω περισσοτερα. Μονο αυτο φιλια. :)
Κανένας δεν έχει τον έλεγχο. Δεν είναι θέμα ελέγχου. Όσο μεγαλύτερη η καταιγίδα, τόσο πιο "γεμάτη" όταν την περάσεις. Γεμάτη από ζωή. Ναι, ναι, ζωή, γνώση, εμπειρία, διαίσθηση, αυτογνωσία, δύναμη, ουσία.
Σκέψου πως έχεις την δύναμη να γράφεις αυτό που βιώνεις. Μάτωσες στις γραμμές που έγραψες αλλά μόλις τις τελείωσες δεν ένιωσες τη δύναμή σου μέσα στο πόνο σου;
Αυτό είναι η μόνη σου παρηγοριά.
Και είμαστε και εμείς εδώ, μην το ξεχνάς.
Καληνύχτα βροχούλα
Μη μωρέ που να πάρει..
Εγώ διακρίνω μιαν αισιοδοξία που πολύ μου αρέσει, διότι...ρόδα είναι και γυρίζει...
;-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
@roadartist
Και τώρα καλό είναι αυτό? Με τσαντίζει να νοιώθουμε έτσι. Έστω κι ας είναι για κάποιες φορες.Θυμώνω. Φιλιά πολλά επίσης
@νότα
Ναι φίλη μου αλλά το μέγεθος της καταιγίδας δεν εξαρτάται κι από μας? Το πως βιώνουμε κάποια πράγματα και πως τα αντιμετωπίζουμε δεν έχει σχέση με αλλοτινές πληγές και εμπειρίες παλιές κακές ή με την ιδιοσυγκρασία μας? Ελα που δεν αλλάζει η ρημάδα όσο κι αν το παλεύεις. Πίστεψέ με το ότι είμαι δυνατή είναι η μεγαλύτερη αδυναμία μου. Νομίζω πως μπορείς να καταλάβεις τι λεω..Σε φιλώ
@φυρδην-μιγδην
Γυρίζει γλυκιά μου αλλά καμμιά φορά γυρίζει τόσο γρήγορα που με ζαλίζει η ρουφιάνα. Εκεί που είσαι πάνω ξαφνικά τρως χώμα και μένεις ηλίθιος. Λες Τώρα τι έγινε? Αλλά ξαναγυρνάει τις δραμαμίνες μου μέσα. Πολλά φιλιά
Εεεεε!!!!
Διαπίστωσα λίγο πεσμένη την διάθεση μας.
Μην ακούω τέτοια.
Παραμέρισε και συνέχισε.....
Είσαι δυνατή.....μην το ξεχνάς.
Και αύριο πρωί πρωί με το χαμόγελο
Οκ;;;;
Γλυκείες ΦΕΓΓΑΡΟΒΟΛΤΕΣ
Βροχούλα καλημέρα. Νέα μέρα. Χαμογέλα γλυκιά μου.
Καταλαβαίνω τι λες και απαντάω πως το μέγεθος της ζωής που βιώνεις είναι μεγάλο γιατί εσύ το ορίζεις τέτοιο. Απόλαυσέ το. Απόλαυσε εσένα και ό,τι μπορείς να νιώσεις.
Γράψε μωρέ, είμαι καλά και ας πονάω τώρα, και ας πόνεσα πριν, και ας πονέσω και αύριο, έτσι ζω εγώ και γι'αυτό είμαι εγώ.
Μετά το φεγγάρι, ο ήλιος. Και μάλιστα αυτός που σε ρίχνει κάτω και σε σηκώνει...
Την καλημέρα μου.
"Θα φύγει κι αυτό
θα δεις θα περάσει
σαν καράβι μικρό
που λιμάνι θα πιάσει
Στου άγριους καιρούς
πόσα είδες ναυάγια
πόσες ζωές
και θαύματα άγια"...
Καλημέρα.
@takiz
Δεν ξέρω γαμώτο. Τώρα τελευταία με κυνηγά ένας κακός άνεμος. Όλο με πετά κι εγώ ξαναστέκομαι και μετά κάτι γίνεται πάλι και άστα να πάνε. Τέλος πάντων να'μαστε καλά κι όλα θα γίνουν. Ήδη χαμογελώ, σ'ευχαριστώ για τα πολύ γλυκά σου λόγια.
@νοτα
Αχ γλυκιά μου νότα μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε και μάλλον έχουμε μπόλικα να πούμε. Έχεις δικιο σε πολλά. Σ'ευχαριστώ για την παρέα. Σε φιλώ
@kitsosmitsos
Είδες όμως που όλα τα στραβά τα έπαθα με ηλιοφάνεια και καιρό αίθριο? Φταίω γω μετά? Όμορφη η καλημέρα σου, να'σαι καλά
@κουκος
Τι όμορφο! Τι καλό! Τι καλός που είσαι!!! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ.
"Από τους στεναγμούς όλο και κάτι βγαίνει".
ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ
Την καληνύχτα μου...
Άλλα λόγια παρηγορητικά,δεν έχω...
Εγώ πάλι λόγια παρήγορα και μαλώματα δεν έχω. Ούτε ευχές και προστάγματα, δεν οφελούν. Χάθηκα μέσα στις περιγραφές σου. Με αναγνώρισα σε πολλές, εκεί κουλουριασμένη, να προσμένω κάτι ...κάτι να αλλάξει
Και πάλι μετά, γυρνώντας, αισθάνομαι οτι έπρεπε, για να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Οχι τίποτα σημαντικό, όχι. Μα μόνο λίγο ωριμότερη από χτες. Να παλεύω με λίγη ακόμη δύναμη τα θηρία μου.
Καλημέρα Βροχούλα μου,
ελπίζω να νιώθεις ήδη καλύτερα. Να καταλάγιασε η καταιγίδα. Να ήρθαν οι Αλκυονίδες μέρες...
@utopia
Καλώς ήλθες στα μέρη μου. Ναι βγαίνει όπως λέει ο Τόμας. Γεμίζουν τα σακούλια της ζωής με εμπειρίες, με "σοφία". Να'σαι καλά.
@freedula
Καλή μου φίλη όπως λες τα θηρία πάντα θα είναι κάπου εκεί, κρυμμένα, φανερωμένα κι εμείς δυνατές, δυναμωμένες κάθε φορά...Σε φιλώ
@meropi
Το παλεύω καλή μου Μερόπη,καλύτερα όμως.Πέρασε η μία, ήρθε άλλη. Ότι δε μας σκοτώνει λένε μας κάνει πιο δυνατούς. Μωρέ έχω μαζέψει από δύναμη...Σε φιλώ
Δημοσίευση σχολίου