7+1

Έστω και αργοπορημένη ανταποκρίνομαι στην πρόσκληση της καλής φίλης Freedula για τα 7+1 γεγονότα της χρονιάς που πέρασε, που με συγκίνησαν και με άγγιξαν το καθένα με τον τρόπο του και το καθένα για δικό του λόγο.

1) Από παιδί λάτρευα τους Scorpions και δεν είχα καταφέρει να τους δω. Όταν λοιπόν ήταν να έρθουν πάλι είπα πως δεν θα μου ξεφύγουν. Χοροπήδαγα σαν παιδί όταν μου έφερε τα εισιτήρια σε θέσεις VIP όπου την απόλαυσα, μην αναπνέοντας σχεδόν ρούφηξα την κάθε στιγμή

2) Αφού η μαμά έφυγε για το χωριό με το μικρό μου, για καλοκαιρινές διακοπές, μετά από δύο ημέρες με πήρε τηλέφωνο να μου πει πως ήταν στην κοντινότερη πόλη όπου πήγε με ασθενοφόρο τη γιαγιά μου (τη γυναίκα που με μεγάλωσε και μητέρα της) γιατί είχε χτυπήσει άσχημα πέφτοντας από τη σκάλα στο εξοχικό μας και το παιδί το είχε μία θεία μου. Πήγα εκεί και πέρασα κάποιες μέρες πολύ άσχημα και στενάχωρα μέχρι να βεβαιωθούμε πως τελικά ήταν καλά και να επιστρέψουν στο σπίτι.

3) Πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι που είχα χρόνια να κάνω, σε μια χώρα που λατρεύω, σε μια χώρα που γεννήθηκα αλλά δεν έζησα. Το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν καθοριστικό για μένα και τη ζωή μου γιατί ήρθα κοντά στην οικογένεια που έχω εκεί και για πρώτη φορά τους ένοιωσα δικούς μου και δεθήκαμε τόσο πολύ. Χαρά και συναισθήματα πρωτόγνωρα και από την άλλη θλίψη την ώρα του αποχωρισμού γιατί η αποσταση που μας χωρίζει είναι τόσο μεγάλη και τώρα πια θα μας πονά.

4)Συγκλονιστικό για μένα ήταν ότι ξεπέρασα με πολύ κόπο τη φοβία μου για τα καραβια και εκεί που ήμουν έκανα μια υπέροχη κρουαζιέρα στην Καραϊβική, στον Κόλπο του Μεξικού, και είδα μέρη που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα επισκεπτόμουν ποτέ και κοιμήθηκα μέσα σε καράβι για έξι ολόκληρες νύχτες. Αυτό που δεν κατάφερα ηταν να αγναντεύω τον ωκεανό. Τρόμος το απολυτο μπλε γύρω μου. Αλλά έκανα και τζετ σκι σε νερά που καραδοκούσαν παραμέσα θηρία με άπειρες σειρές δοντιών!! Υπέρβαση των ορίων μου από πολλές πλευρές!!!

5) Το Σεπτέμβρη συνοδεύσαμε για πρώτη φορά το μικρό μας στο προνήπιο. Ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές να βλέπεις το πλασματάκι σου μια σταλίτσα με το spiderman τσαντούλα και παγουρίνο να περνά την πόρτα του μικρού σχολείου. Δάκρυα περηφάνιας και αγάπης. Νομίζεις πως η καρδιά σου θα σπάσει.

6) Κάνοντας βόλτα στη γειτονιά είδα πως ο Β.Παπακων/νου θα ερχόταν για κάποια εκδήλωση. Δεν έδωσα σημασία. Δεν δίνω γενικά στις καλοκαιρινές αρπαχτές. Όταν έφτασε η μέρα όμως και μιας και ήταν καλοκαίρι ακόμα λέμε δεν πάμε μια βόλτα να χαζολογήσουμε και γυρνάμε? Μμμμ. Ήταν από τις ωραιότερες συναυλίες που είχα παρακολουθήσει ποτέ. Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα αγκαλιασμένοι να τραγουδάμε αγαπημένες μελωδιες και να λικνιζόμαστε σε λατρεμένους ρυθμούς. Αυτά τα απρογραμματιστα και ανέλπιστα τι υπέροχα που είναι καμμιά φορά (μαλλον τις περισσότερες φορές)!

7) Κάποια μέρα, η κόρη "μας" έκανε κάτι που δεν θα έπρεπε και την είχα μαλώσει πολύ. Της είχα κάνει κήρυγμα, κατήχηση και ότι σχετικό κάνει μια μάνα σε τέτοιες περιπτώσεις. Απέσπασα την υπόσχεση ότι δεν θα το ξανακάνει και την πήρα αγκαλιά λέγοντας της πόσο την αγαπάω και πως αυτό δεν θ'αλλάξει ποτέ ότι κι αν κάνει. Και ξαφνικά έβαλε τα κλάμματα, με αγκάλιασε και όταν τη ρώτησα τι έπαθε μου είπε ότι με αγαπάει πολύ. Ελοιωσα..τίποτα άλλο..έλοιωσα

+) Και τελευταίο άφησα κάτι πολύ δυσάρεστο. Ο αγαπημένος μου παππούς μας κάλεσε λέει να μας μιλήσει πριν από λίγο καιρό. Ήδη ξέραμε πως η επάρατος΄είχε ξυπνήσει και την πολεμούσε ξανά με σθένος. Αυτό που ήθελε να μας πει ήταν πως ο γιατρός τον είχε ενημερώσει πως τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, δεν μπορούν να κάνουν πολλά και πως δεν έχει πολύ για να ζήσει. Ήταν μια τόσο άσχημη στιγμή που παρόμοια δεν είχα ζήσει ποτέ. Ακόμα παλεύει αλλά ο αγώνας είναι άνισος.

ΥΓ. Δεν είναι φοβερές οι φωτο που τράβηξα?