ΜΝΗΜΕΣ, ΣΤΙΓΜΕΣ

Ίσως οι στολισμένοι δρόμοι, ίσως ο Αγιος Βασίλης - που πόσο θα ήθελα να υπήρχε- , τα φωτάκια στα μπαλκόνια...Αυτή η ελαφριά άνευ λόγου μελαγχολία, ένας ρομαντισμός να το πω...Σημαντική εποχή, εντυπωσιακή χειρίστρια συναισθημάτων...Θυμήθηκα μια υπέροχη βραδιά στην Αρβανιτάκη-Αλεξίου, τόσο όμορφη, απλή γεμάτη ερωτισμό...Θυμήθηκα μια ανέλπιστα υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά στο θέατρο Πέτρας με Νίκο Παπάζογλου..Το μπαγλαμαδάκι του, ένα μοναδικό φως επικεντρωμένο σε αυτό, το κόκκινο μαντηλι, το φεγγάρι κι εμείς στην πέτρα καθισμένοι αγκαλιά, μαγεμένοι...Κι άλλη βραδιά σε άλλες πέτρες και το φεγγάρι "πάνω Θε μου" παρακολουθώντας "Θεσμοφοριάζουσες" αυτή τη φορά και πόσες άλλες.
Καθίσαμε όπως τόσα άλλα βράδια στον καναπέ μας, στο ράδιο ο Γκαραβέλας, παντού κεριά αναμμένα, η βαριά μυρωδιά των στικ που τόσο μας αρέσουν , οπιουμ να μυρίζουν και απλά συζητήσαμε, απλά..αγκαλιά και συζήτηση.Η οικειότητα και το δέσιμο δύο ανθρώπων που μοιράζονται χρόνια μαζί και τόση αγάπη. Ακόμα και η σιωπή είναι τόσο γεμάτη.Και ξέρεις ποιο είναι αυτό που αγαπώ? Ότι όταν σε κοιτώ στο μυαλό μου έρχονται οι στιγμές, οι καλές, οι υπέροχες και οι κακές έχουν περάσει, δεν ακούμπησαν, έφυγαν και σίγουρα καποιες θα ξανάρθουν μα θα φύγουν. Κοιτάζω τα μάτια σου και είναι τα ίδια μάτια΄αυτά που κοίταξα τότε για πρώτη φορά και με μάγεψαν.
Ίσως είναι που ο χειμώνας μου βγάζει κάτι, αυτή η εποχή...το Last Christmas μόλις ακούσω ξέρω πως έρχονται οι μέρες που θα τρέχουμε να κατεβάσουμε το δέντρο, θα ψάξουμε για καινούρια στολίδια, θα ακούω την Αγια Νύχτα και θα συγκινούμαι...Γίνομαι τοσο ευσυγκίνητη, τόσο παιδί και ξέρεις κάτι? Πόσο θα'θελα να μην μου είχαν πει πως ο Αγιος Βασίλης δεν υπάρχει... Λατρεύω να βλέπω ταινίες με αγγέλους που έχουν κατέβει στη γη να διορθώσουν τ'άδικα, να λυτρώσουν δυστυχισμένες ψυχές, Αγιο Βασίληδες να παλεύουν ν'αποδείξουν την υπαρξή τους σε δύσπιστα παιδάκια και τα φωτάκια ν'αναβοσβήνουν στο απόλυτο σκοτάδι λέγοντάς μου :Που ξέρεις?Μπορεί να'χεις κι έσύ έναν άγγελο που σε προσέχει. Μπορεί..Όλοι μπορεί να έχουμε τον άγγελό μας, ας ανοίξουμε τα χέρια να στροβιλιστούμε στο χιονι, στη βροχή μπορεί να τον νοιώσουμε... ας βγούμε νύχτα και αν κοιτάξουμε κατάματα το ολιογιομο φεγγάρι μπορεί να τον δεις ακόμα και να σου χαμογελά..