Καληνύχτα..

Μιά μέρα τρελή σαν τις περισσότερες. Να τρέχεις προς πάσα κατεύθυνση, να σε κυνηγούν οι πραγματικές υποχρεώσεις και αυτές που δημιούργησες εσύ έτσι για να μην χαλάσει η συνταγή του απίστευτου άγχους ώσπου κάποια στιγμή σταματάς σαν κάτι να θυμήθηκες και αναρωτιέσαι: "τώρα γιατί τρέχω?". Σε αυτό το σημείο πια αξιολογώ τις προτεραιότητες και κάθομαι να αποτελειώσω τον πρωινό παγωμένο πια καφέ μου. Βέβαια το ενθαρρυντικό είναι πως ο χειμώνας δείχνει επιτέλους να μου κάνει τη χάρη να έρθει και κάπως έφτιαξε η διάθεσή μου για να ξαναχαλάσει αυτομάτως φυσικά σκεφτόμενη ότι θα πρέπει να φτιάξω τις ντουλάπες για πέντε ανθρώπους, τα χαλιά κάποια στιγμή να στρώσω κτλ για να χαμογελάσω όμως πάλι στην εικόνα των κεριών και των αναμμένων στικ στο σαλόνι με ρομαντική μουσική και τον καιρό να λυσσομανά. Είμαι ίσως λιγάκι κυκλοθυμική!! με έμφαση στο λιγάκι. Τώρα πλησιάζω στην ώρα που θ'ανάψω ένα τσιγάρο ίσως βάλω και ένα ποτό και θα κλείσω την μέρα μου εις αναμονήν της αυριανής φυσικά. Σήμερα θυμήθηκα σε άσχετο χρόνο την ΒΑΒΟΥΡΑ που διάβαζα αιώνες πίσω και τη Σούπερ Γιαγιά. Μήπως νοιώθω λίγο σαν Σουπερ Μαμα? Δεν αποκλείεται. Άντε να βάλουμε και κανένα πουλοβεράκι... Καληνύχτα